------------------------

09-3-2020

Woonsituatie onder de maat

Voor jonge mensen met een beperking is het vinden van een passende woning een groot probleem. Zeker honderdduizend mensen hebben niet de woningaanpassingen, zorgondersteuning en woonbegeleiding die ze nodig hebben. Dit blijkt uit nieuw onderzoek van het Verweij-Jonker Instituut in opdracht van de ministeries van Binnenlandse Zaken (BZK) en Volksgezondheid (VWS).

8% van de mensen met een beperking laat weten geen woningaanpassingen of professionele hulp krijgen, terwijl ze aangeven dat wel nodig hebben. Dat gaat om minimaal 100.000 mensen en mogelijk zelfs 418.000 mensen. Veel mensen met een beperking vinden dat ze te duur wonen en dat ze te weinig sociale contacten hebben in de buurt.

Jongeren willen zelfstandigheid.
Het onderzoek wijst verder uit dat jongeren met een beperking moeite hebben om de stap te zetten naar zelfstandiger wonen. Van de jongvolwassenen (15 tot 30 jaar) in het onderzoek is 12% (32.400 tot 90.000 jongeren) niet tevreden, omdat ze zelfstandiger willen wonen. Gebrek aan energie en tijd maakt dat 12% van hen niet eens aan zoeken toekomt. Verder is er een gebrek aan plaatsen voor zelfstandig wonen met aanpassing, begeleiding of zorg, vooral voor jongeren met meerdere beperkingen en matige of ernstige belemmeringen.

Iedereen is anders: maatwerk moet centraal staan.
Een hoofdconclusie van het onderzoek is dat woonbehoeften en woonwensen van mensen met een beperking heel divers zijn. Ze zijn niet alleen afhankelijk van wat voor ondersteuning mensen nodig hebben, maar ook van of iemand samen wil wonen met anderen met een vergelijkbare beperking of juist niet. Daarom moet in het beleid maatwerk centraal staan. De minister van BZK stelt dat vooral gemeenten aan zet zijn om voldoende passend woonaanbod te realiseren en dat het Rijk de gemeenten ondersteunt via de Taskforce Wonen en Zorg.

Passend woonaanbod juist voor jongeren belangrijk.
Ieder(in), de koepel van gehandicaptenorganisaties in Nederland, vindt dat de minister zich daar iets te gemakkelijk vanaf maakt. De opdracht voor de Taskforce Wonen en Zorg richt zich namelijk op ouderen. Ieder(in) vindt dat de minister die opdracht expliciet moet uitbreiden naar alle leeftijdsgroepen met een beperking. Hetzelfde geldt voor de stimuleringsregeling Wonen en Zorg, die vernieuwende woonvormen voor ouderen financieel ondersteunt. Deze regeling moet ook opengesteld worden voor nieuwe woonvormen voor jongeren en volwassenen met een beperking.

Afspraken WMO-hulpmiddelen in werking

De afspraken om problemen met hulpmiddelen uit de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) aan te pakken zijn een feit. Lange wachttijden moeten hiermee tot het verleden behoren en bij verhuizing naar een andere gemeente is een cliënt een op maat gemaakt hulpmiddel niet langer kwijt.

Afgelopen november kondigde minister De Jonge van Volksgezondheid aan in januari met afspraken te komen, omdat er veel klachten zijn over onder meer de levertijd van hulpmiddelen uit de Wmo zoals een rolstoel, traplift of speciale fiets. Gemeenten, verzekeraars en leveranciers hebben afgelopen week onder toeziend oog van patiënten-en cliëntenorganisaties het Actieplan hulpmiddelen in werking gesteld. Het zou per direct moeten leiden tot merkbare verbetering voor de cliënt.

Verhuizing.
Zo horen cliënten binnen vijf dagen na hun aanvraag iets van de leverancier, die ze ook op de hoogte houdt van de levering. Een op maat gemaakt hulpmiddel blijft beschikbaar voor de persoon voor wie dat is gemaakt, zelfs na verhuizing tussen gemeenten, door het verhuisconvenant. Voor een cliënt met een Wmo-hulpmiddel die bijvoorbeeld naar een Wlz-instelling verhuist, moet dit geregeld worden. En revalidatiecentrum en de financier gaan eerder met elkaar overleg.

Contactpersoon.
Ook is afgesproken dat mensen die een helemaal op hen toegesneden hulpmiddel nodig hebben, kunnen aankloppen bij een vaste contactpersoon. Deze casemanagers moeten in december 2020 bij iedere gemeente en leverancier beschikbaar zijn. Verder is het plan dat alle cliënten die een hulpmiddel gebruiken vanaf 1 januari 2021 een uniform, persoonlijk ‘Hulpmiddelen Paspoort’ kunnen krijgen. Daarin is informatie over de cliënt en zijn hulpmiddel(en) opgeslagen om te delen met relevante partijen.

Financier eindverantwoordelijk.
Er hebben meer dan 50 partijen meegewerkt aan de totstandkoming van het actieplan en het normenkader. De cliënt staat volgens de afspraken in alle gevallen centraal. De financier, dat kan gemeente, zorgverzekeraar of zorgkantoor zijn, is eindverantwoordelijk voor ‘het passend en tijdig leveren van een adequate voorziening’. Daarbij moet ook gekeken worden naar samenhang met andere hulpmiddelen en/of diensten. De financier blijft te allen tijde aanspreekbaar.

.

24-1-2020

Wie zorgt er voor mijn kind als ik het niet meer kan?

‘Wie zorgt er voor mijn kind als ik er niet meer ben’ is een vraag waar veel ouders met een (volwassen) kind met (ernstige meervoudige) beperkingen van wakker kunnen liggen. Op 21 maart wordt in Huis ter Heide een bijeenkomst over dit thema gehouden voor ouders en verwanten die zijn aangesloten bij EMB Nederland, CP Nederland, Sien en KansPlus.

Netwerk Rondom helpt door samen met ouders een ZorgTestament te maken. Allerlei onderwerpen komen daarbij langs. Het sociale netwerk is daarbij misschien wel het allerbelangrijkste onderwerp van gesprek. In presentaties en workshops komen heel veel vragen en mogelijke antwoorden aanbod.

Er is maximaal plaats voor 70 mensen, dus geef u snel op.

Tot uiterlijk donderdag 12 maart bij het secretariaat van Sien via het online aanmeldformulier.

Eenmalige diagnose bij chronische aandoeningen.

In het najaar van 2019 spraken de zorgverzekeraars en het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) samen af te voorkomen dat mensen naar een arts moeten om opnieuw een bewijs of verklaring te halen dat zij een blijvend chronische aandoening hebben.

Zorgverzekeraars en VWS willen het verzekerden met een (blijvend) chronische aandoening makkelijker maken. Het hebben van een éénmalige verklaring als bewijs waaruit deze diagnose blijkt is voldoende, een houdbaarheidsdatum of een actuele versie is niet nodig. Samen met vertegenwoordigers van patiënten en artsen spreken zorgverzekeraars en VWS momenteel af voor wat voor type chronische aandoeningen dit geldt.

Zorgverzekeraars en VWS realiseren zich dat mensen met een chronische aandoening geconfronteerd worden met meer zaken dan bijvoorbeeld verzoeken om actuele verklaringen dat zij die aandoening hebben. Daarom kijken zorgverzekeraars en VWS samen welke verdere stappen mogelijk zijn om deze groep verzekerden verder te helpen en administratieve lasten voor hen te verminderen.

Ondanks deze inspanningen kan het voorkomen dat u, of een naaste, toch te maken krijgt met het verzoek om een actueel bewijs van een chronische aandoening waarvan u al een diagnoseverklaring hebt. Mocht die situatie zich onverhoopt voordoen, dan kunt u contact opnemen met uw zorgverzekeraar. U kunt uw ervaring ook delen door een mail te sturen naar aanpakregeldruk@minvws.nl Naast een korte toelichting is het belangrijk om (1) uw naam, (2), de zorgverlener/leverancier en (3) uw zorgverzekeraar te vermelden in het bericht. Er wordt dan direct actie ondernomen.

17-1-2020

Wachtlijsten verpleeghuizen flink langer dan verwacht.

De wachtlijsten voor verpleeghuizen zijn opnieuw langer geworden. Het is niet gelukt ze terug te dringen, heeft minister De Jonge (CDA) gezegd in de Tweede Kamer. 18.600 mensen wachten op zorg, toen dit kabinet van start ging waren dat er rond de 10.000.
Een groot deel van de Tweede Kamer wil dat De Jonge meer doet om de wachtlijsten terug te dringen en is kritisch op hem. Alleen meer geld, zoals het kabinet al wel investeerde, is niet de enige oplossing, zeggen Kamerleden. Het kabinet moet het creëren van meer plekken tot de hoogste prioriteit maken. Er moeten maatregelen genomen worden om versneld te bouwen, aldus de Kamer.

Niet allen accuut
Volgens het ministerie van Volksgezondheid zijn niet alle 18.600 mensen op de wachtlijsten 'actief wachtend'. Dat betekent dat ze volgens het ministerie niet allemaal acuut een bed nodig hebben, bijvoorbeeld omdat ze liever wachten op een plek dichterbij.
Kamerleden van onder meer PVV en D66 willen af van die scheiding tussen "actief" en "niet actief". Iemand kan pas op de wachtlijst worden geplaatst als hij of zij voldoet aan strenge toelatingseisen. "De situatie is dan al schrijnend", zegt PVV-Kamerlid Agema. Alle wachtenden zijn mensen die dringend zorg nodig hebben, betoogt ze.

15-1-2020

Meer stations met reisassistentie.

De NS heeft de reisassistentie voor reizigers met een (visuele) beperking uitgebreid.

Het gaat om de volgende uitbreidingen:

1 - stap verder-service op vijf grote stations:

Het gaat om Utrecht Centraal, Amsterdam Centraal, Den Haag Centraal, Rotterdam Centraal en Zwolle. Met 1 stap verder begeleidt de reisassistent u naar de bus-, tram- of metrohalte, de officiële taxistandplaats of naar de ‘halen en brengen’-plaats bij het station. NS heeft hierover afspraken gemaakt met de Oogvereniging.

2 - NS Reisassistentie op 143 stations:

In totaal kunnen reizigers nu op 143 stations hulp krijgen bij het in-, over- en uitstappen. Op 15 december 2019 zijn de volgende stations toegevoegd: Amersfoort Schothorst, Amsterdam Science Park, Den Haag Ypenburg, Grou Jirnsum, Halfweg Zwanenburg, Heiloo, Hoorn – Kersenboogerd, Kapelle Biezelinge, Veenendaal – West en Zaandijk Zaanse Schans. Voor 2025 zijn alle stations waar NS stopt voorzien van reisassistentie.

3 - Hulp in de nacht:

NS Reisassistentie wordt aangeboden van de eerste tot en met de laatste trein. Momenteel zijn de nachttreinen nog uitgesloten. Daar komt vanaf 4 februari 2020 verandering in. Dan is het ook mogelijk om ’s nachts gebruik te maken van NS Reisassistentie.

9-1-2020

Hogeropgeleide doven en slechthorenden
nu ook in Banenplan.

Het wordt voor dove en blinde mensen makkelijker aan een baan te komen. Dat geldt ook voor middelbaar en hoger opgeleide mensen met bijvoorbeeld autisme of een ernstige psychische aandoening die serieuze begeleiding vergt.

Mensen die tot deze groepen behoren, mogen nu bij uitkeringsinstantie UWV vragen of zij alsnog in het zogeheten doelgroepregister kunnen worden opgenomen. Dat betekent dat ze meetellen voor het Banenplan, een afspraak uit 2015 van overheid, werkgevers en vakbonden om uiterlijk in 2026 125.000 extra banen te scheppen voor mensen met een arbeidsbeperking.

Werkzoekenden die in dat doelgroepregister staan, zijn aantrekkelijker voor werkgevers, omdat ze meetellen voor die 125.000-banen-opdracht. De werkgever kan ook in aanmerking komen voor subsidie voor het aanpassen van de werkplek en voor de begeleiding door een jobcoach. Ook hoeft een werkgever bij ziekte niet door te betalen bij werknemers uit het doelgroepregister; dat doet de overheid.

Kaartenbak veel voller.

Werkgeversnetwerk De Normaalste Zaak (DNZ) schat dat door verbreding van de definitie ongeveer 10.000 mensen extra in het doelgroepregister kunnen komen. Er zitten nu al ruim 200.000 mensen in. De werkgevers zijn blij dat de kaartenbak om uit te kiezen plots veel voller is geworden. Zij vonden het altijd al onjuist dat hoogopgeleide gehandicapten niet meetelden. “Het aanbod van werkfitte kandidaten is te klein om de doelstelling te halen”, zeiden ze al in 2016 over hun opdracht.

Ook Iederin, de organisatie voor mensen met een beperking of chronische ziekte, wilde jaren geleden al dat de afbakening breder werd. “Hoogopgeleide mensen met een handicap vallen nu buiten de boot.” Zij kunnen dankzij hun studie vaak wel werk doen, waarmee meer is te verdienen dan het minimumloon, alleen is er geen werkgever die ze in dienst neemt.

Maar de vorige staatssecretaris van sociale zaken, Jetta Klijnsma, vond dat het Banenplan voor de allerzwaksten moest zijn, voor de mensen met weinig kans op werk, mensen die niet zonder hulp het minimumloon kunnen verdienen. Daarom sloot zij hoger opgeleiden uit die bijvoorbeeld blind of doof zijn. Zij kunnen immers meer verdienen dan het minimumloon als er een hulpmiddel is of begeleiding.

7-1-2020

Forse besparing geneesmiddelen.

Vanaf april dit jaar komen er lagere maximumprijzen voor geneesmiddelen. Daardoor moeten farmaceuten in veel gevallen hun prijzen verlagen. Op jaarbasis leidt dit tot een besparing van naar schatting 300 miljoen euro.
Voor geneesmiddelen geldt in Nederland een maximumprijs. Deze prijs wordt sinds 1996 bepaald op basis van de gemiddelde prijs in Duitsland, België, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Duitsland kent hoge medicijnprijzen, ruim boven het EU-gemiddelde. Minister Bruno Bruins (Medische zorg) heeft daarom besloten Duitsland te schrappen als referentieland. Noorwegen wordt juist aan de lijst toegevoegd. Per april 2020 gelden er dan gemiddeld lagere maximumprijzen voor geneesmiddelen.
Deze wetswijziging, die het afgelopen jaar in zowel de Tweede als de Eerste Kamer op brede steun kon rekenen, is vanaf 18 december 2019 van kracht. De maatregel heeft vooral effect op de prijs van geneesmiddelen waar nog een patent op rust.
Minister Bruins: “We hebben een breed verzekerd pakket aan geneesmiddelen en ik zie dat er steeds meer veelbelovende nieuwe geneesmiddelen op de markt komen. Dat is goed nieuws, maar het moet wel betaalbaar blijven. De afgelopen jaren hing onze prijssystematiek uit het lood. Dat trekken we nu recht. Dit doen we zorgvuldig, want de aanpassing mag er niet toe leiden dat fabrikanten besluiten hun middel niet meer in Nederland op de markt te brengen."